30 Απρ Έφηβοι και προβλήματα ψυχικής υγείας
Ο έφηβος ουσιαστικά “παλεύει”, με θέματα εξάρτησης και ανεξαρτησίας ώστε να καταφέρει να βρει το ρόλο του σαν ενήλικας αργότερα στη ζωή του.
Θα ήθελα να αναφερθώ, στο άρθρο αυτό, στη μεγάλη δυσκολία που αντιμετωπίζουνε οι έφηβοι με χρόνια προβλήματα ψυχικής υγείας στη χώρα μας, ώστε να μπορέσουνε να ενταχθούνε μέσα στο κοινωνικό σύνολο. Έχοντας δουλέψει 4 χρόνια σε κέντρο εκπαίδευσης και αποκατάστασης εφήβων του Παίδων “Αγία Σοφία”, απέκτησα εμπειρία γύρω απο τις ανάγκες των νέων αυτών και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουνε. Η εφηβεία σαν φάση στη ζωή μας, και στη ζωή των γονιών μας, ειναι έτσι και αλλιώς απο μόνη της εξαιρετικά κρίσιμη, και με πολλές και ιδιαίτερες απαιτήσεις.
Ο έφηβος ουσιαστικά “παλεύει”, με θέματα εξάρτησης και ανεξαρτησίας ώστε να καταφέρει να βρει το ρόλο του σαν ενήλικας αργότερα στη ζωή του. Το ποσοστό των εφήβων με προβλήματα ψυχικής υγείας ανέρχεται ουσιαστικά στο 10% του γενικου πληθυσμού, και είναι σύνηθες να είχανε παρουσιάσει ανάλογες δυσκολίες στην προσχολική ηλικία. Όταν μιλάμε για προβλήματα ψυχικής υγείας, εννοούμε, όλες τις ψυχωσικές και συναισθηματικές διαταραχές που μπορεί να καταβάλουνε τον έφηβο με άγχος, παθητικότητα, κατάθλιψη, παρορμητικότητα, χαμηλή κινητοποίηση, χαμηλή αυτοεκτίμηση, μικρή ανοχή στη ματαίωση με εκρήξεις οργής, γνωστικές δυσλειτουργίες, αντικοινωνική συμπεριφορά, μεγάλη εξαρτητικότητα, δυσκολία στις διαπροσωπικές δεξιότητες.
Καταλαβαίνουμε λοιπόν πως οι έφηβοι με ψυχικές διαταραχές προσπαθούνε συγχρόνως να ανταποκριθούνε στις απαιτήσεις της συγκεκριμένης ηλικίας, μέσα απο επιπλέον περιορισμούς, που δημιουργούνται απο τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουνε. Το πρόβλημα που δημιουργείτε λοιπόν είναι αρκετά μεγάλο, διότι οι δυσκολίες τους δημιουργούνε δυσλειτουργία στην καθημερινότητα τους, το οποίο σημαίνει, στις προσωπικές τους σχέσεις, στη μάθηση, και στη διαχείρηση των δικών τους θεμάτων. Σε συνδυασμό με το στίγμα και την προκατάληψη που συνοδεύουνε τις ψυχικές διαταραχές, οι έφηβοι αυτοί κυνδινεύουνε να βρεθούνε εκτός κοινωνικού πλαισίου, περιθωριοποιημένοι, και αποσυρμένοι, το οποίο εντείνει τις δυσκολίες τους.
Χρειάζονται λοιπόν κάτα πρώτον και κυριότερον ειδική κοινωνική φροντίδα. Ένας συνδυασμός ψυχιατρικής παρακολούθησης, ατομικής ψυχοθεραπείας, και εργοθεραπείας,για τον έφηβο, αλλά και υποστήριξη και συμβουλεύτικη για όλη την οικογένεια, ώστε να μάθουνε τους τρόπους διαχείρισης των συναισθημάτων τους, και αντιμετώπισης των καθημερινών δυσκόλιων τους.
Η φροντίδα όμως δεν μπορεί σε αυτές τις περιπτώσεις να περιορίζεται μόνο στην αντιμετώπιση της ψυχοπαθολογίας, αλλά είναι απαραίτητη η υποστήριξη, και η καθοδήγηση απο ειδικούς ή ειδικά προγράμματα, ως προς την κοινωνική τους μελλοντική αποκατάσταση και λειτουργικότητα μέσα στο ευρύτερο κοινωνικό σύνολο. Και εδώ ακριβώς είναι η δυσκολία στη χώρα μας, καθώς ειναι πολύ λίγοι οι χώροι αυτοί, και τα κέντρα που διαθέτουνε τέτοιου είδους μάθηση και θεραπευτική προσέγγιση. Ιδανικά χρειάζονται ένα πλαίσιο όπου καθημερινά να απασχολούνται με δραστηριότητες που έχουνε σχέση με την απασχόληση και την εργασία, που θα τους δώσει εφόδια για το μέλλον τους, αλλά και θα τους κοινωνικοποιήσει. Η βοήθεια είναι απαραίτητη ακόμα πιο πολύ τώρα, που οι συνθήκες εργασίας δυσκολευουν για όλους τους νέους της χώρας μας, καθημερινά.