23 Ιαν Οι αλλαγές στη ζωή μας
Είναι μια εποχή όπου βιώνουμε σαν κοινωνία αλλαγές σε όλους τους τομείς της ζωής μας, όπου άλλοι προσαρμόζονται καλύτερα και άλλοι όχι τόσο καλά, αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες αλλά κυρίως από τις ψυχικές αντοχές μας σε εξωγενείς στρεσσογόνους παράγοντες.
Οι αλλαγές είναι κάτι που μας επηρεάζουν όλους, μικρούς και μεγάλους.
Με γνώμονα το προηγούμενο τριήμερο που απέδρασα από την Αθήνα, θα ήθελα να αναφερθώ στο μέγεθος της επιρροής που έχουν πάνω μας, και πολύ περισσότερο στα παιδιά.
Έτυχε να βιώσω μια βίαιη και απότομη αλλαγή στην οποία ένιωθα ανήμπορη στο να έχω κάποια επίδραση πάνω της και αυτό μπορώ να πω πως με έκανε να αισθάνομαι ένα μεγάλο κενό και αρκετά μεγάλη ανασφάλεια. Η σκέψη μου πήγε στα παιδιά μου και κατά πόσο τα ίδια το νιώθουν αυτό κάθε φορά που αλλάζει κάτι σημαντικό στη ζωή τους.
Σκέφτηκα πως αν εγώ που είμαι ψυχολόγος και θεραπεύτρια, και μάνα, και παρόλα αυτά νιώθω πως έχασα το έδαφος κάτω από τα πόδια μου τότε αυτά πως νιώθουν??
Ανέτρεξα στη δική μου παιδική ηλικία και στο διάχυτο άγχος που είχα νιώσει σε κάποιες περιόδους και που δεν μπορούσα ή μάλλον δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ, διότι κανείς δεν μου είχε μάθει. Αυτό είναι λοιπόν και το πιο σημαντικό. Το πρώτο είναι τι κουβαλάμε γονιδιακά (βιολογία), το δεύτερο είναι η δημιουργία του νευρικού συστήματος κατά την κύηση, και το τρίτο από το πόσο καλά μας έχουν ‘’οπλίσει’’ οι γονείς μας κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας ώστε να μπορούμε να ανταπεξέλθουμε σε αλλαγές και αγχογόνες καταστάσεις (περιβάλλον).
Το οποίο σημαίνει πως οι γονείς χρειάζονται γνώση, υπομονή και σίγουρα ενσυναίσθηση, ώστε να ανταπεξέλθουν οι ίδιοι αλλά και για να καθοδηγήσουν και τα παιδιά τους. Σκεφτείτε πως όσο εγώ ένιωθα, όπως ανέφερα παραπάνω, έπρεπε να συνεχίσω στην καθημερινότητα μου και πάνω από όλα να είμαι ο γονιός!
Όταν γνωρίζεται πως μια μεγάλη αλλαγή είναι στο προσκήνιο λοιπόν, χρειάζεται να προετοιμάζεται το παιδί σας, να του δίνεται χρόνο, ώστε να του γίνει πιο οικείο (π.χ. αν ετοιμάζεστε να μετακομίσετε, τότε να πάτε το παιδί σας 2 ή 3 φορές να δει το καινούργιο σπίτι, και να φανταστεί όπως θα κάνετε και εσείς το χώρο του).
Όταν όμως τις αλλαγές δεν μπορείτε να τις καθορίσετε τότε χρειάζεται να καθίσετε δίπλα του να το ακούσετε, να το συμβουλέψετε, να μοιραστείτε και τα δικά σας συναισθήματα, ώστε να κατανοήσει πως είναι μεγάλο μέρος της ζωής μας αυτό. Όσο προσπαθείτε να το προστατέψετε από το να μην βιώσει για παράδειγμα μια απώλεια ή ένα θάνατο ακόμα και σε μικρή ηλικία, τόσο δεν του επιτρέπεται να νιώθει και να αναπτύξει μηχανισμούς άμυνας, τέτοιους που θα το θωρακίσουν στο μέλλον, όχι στο να μην αισθάνεται, αλλά αντίθετα στο να μη φοβάται να αισθάνεται!
Σκιαγραφήστε εσείς τα συναισθήματα που τυχόν να νιώθει το παιδί σας διότι τα μικρά παιδιά δεν μπορούν ή μάλλον δεν ξέρουν τι ακριβώς νιώθουν ή πως ονομάζεται, και αυτό τους τρομάζει ακόμα πιο πολύ.
Να θυμόμαστε πως αυτό που κάνει επιτυχημένο κάποιον στην επαγγελματική και στην προσωπική του ζωή είναι η αυξημένη συναισθηματική νοημοσύνη!