09 Νοέ Πώς μπορούμε να εξηγήσουμε σωστά στα παιδιά μας το ξέσπασμα μιας πυρκαγιάς;
“Μαμά, γιατί είναι έτσι τα χρώματα έξω; Να πάρω τις μπογιές μου να ζωγραφίσω λίγο τον ουρανό να γίνει ξανά μπλε; Αυτό που φαίνεται εκεί είναι φωτιά; Γιατί φαίνεται σαν να έρχεται εδώ, μαμά;». Ίσως έχετε ακούσει κι εσείς από το παιδί σας μια παρόμοια απορία αυτές τις ημέρες. Ίσως, να μην έχετε μια ανακουφιστική απάντηση να δώσετε για να απαλύνετε τις φοβίες του εκείνη τη στιγμή γιατί ίσως κι εσείς νιώθετε ακριβώς τα ίδια.”
Τα παιδιά όμως χρειάζονται μια ειδική και πολύ προσεκτική μεταχείριση για να επουλώσουν καλά την πληγή ώστε να μη μείνει ανοιχτή μέχρι την ενηλικίωση. Ποιος είναι ο πιο σωστός τρόπος για να τα προσεγγίσουμε και να τους πούμε την αλήθεια χωρίς να τραυματίσουμε τον εσωτερικό τους κόσμο; Σύμφωνα με την ψυχολόγο, Σοφία Αντύπα: «Αυτό που πρέπει να πούμε στα παιδιά, είναι πως ζούμε σε μια μεσογειακή χώρα όπου οι φωτιές είναι αναπόφευκτο κομμάτι της ζωής μας. Η φύση αναπαράγεται από μόνη της και είναι ο κύκλος της ζωής».
Ένας ακόμη τρόπος για να εξηγήσουμε στα παιδιά την αξία της φύσης και τον σεβασμό που πρέπει να δείχνουν απέναντί της, είναι λέγοντάς τους την παρακάτω σύντομη ιστορία που διδάσκει πώς μπορούν να αποκτήσουν ήθος απέναντι στο περιβάλλον.
«Το δέντρο στην αυλή σου έχει κάτι κοινό με εσένα, και οι δύο έχετε κοινούς προγόνους. Πριν δισεκατομμύρια χρόνια, χαράξατε διαφορετικούς δρόμους, ξεκινήσατε για εντελώς διαφορετικά ταξίδια και κατευθύνσεις αλλά αυτό το δέντρο κι εσύ μοιράζεστε το 25% των γονιδίων σας» Richard Powers, The Oversotry
Υπάρχει κάτι που μπορούμε να κάνουμε για να τα προστατεύσουμε από μια επιπρόσθετη ψυχολογική επιβάρυνση; Η αλήθεια είναι πως τα συναισθήματά μας καθρεφτίζονται επάνω στα παιδιά μας, η αρνητική ψυχολογία που έχουμε αυτό το διάστημα, γίνεται αντικείμενο μίμησης για εκείνα με αποτέλεσμα να διακατέχονται εξίσου από αρνητική ψυχολογία.
Όπως επισημαίνει η ψυχολόγος:
«Αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να προφυλαχτούμε και να προσέχουμε ώστε να μην τα επιβαρύνουμε με τη συμπεριφορά μας. Είναι μια ευκαιρία να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας ως προς τον τρόπο που μπορούν να προστατεύσουν τη φύση προκειμένου να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι αυτό προς τη διαβίωση τους».
«Δε φοβόμαστε κάτι αν νιώθουμε πως έχουμε κάποιον έλεγχο»
Μόνο έτσι τα παιδιά καλλιεργούν την ενσυναίσθηση, όπως τονίζει η Σοφία Αντύπα γιατί ευαισθητοποιούνται μέσα από αυτές τις καταστάσεις. Με αυτόν τον τρόπο, το παιδί που έχει δει από κοντά την καταστροφή, είναι σχεδόν απίθανο μελλοντικά να πετάξει τσιγάρο κάτω στον δρόμο ή να δράσει απερίσκεπτα απέναντι στο περιβάλλον. Είναι πολύ πιθανό, μεγαλώνοντας να θέλει να γίνει εθελοντής για να αποτρέψει εικόνες που είδε και βίωσε μπροστά του από την εποχή που ήταν παιδί.
Τα παιδιά που ζουν σε πρώτο πλάνο τις πυρκαγιές εάν δεν βιώσουν κάποια τραγική απώλεια μέσα από όλο αυτό, δεν κινδυνεύουν να στιγματιστούν σε όλη τους τη ζωή. Το σχετικά παρήγορο λοιπόν, σύμφωνα με τη Σοφία Αντύπα, είναι πως αν κάποιο παιδί δε βιώσει κάτι προσωπικά, όπως να καεί το σπίτι του κτλ, τότε δεν μένει κάποιο ψυχικό τραύμα.
Οι εικόνες που βλέπουν αυτές τις ώρες, θα αρχίσουν να ξεθωριάζουν σιγά- σιγά και θα μπορέσουν και πάλι να βάλουν τις δικές τους μπογιές, αλλάζοντας τα χρώματα του ουρανού.